Vincent HubenaarVincent Hubenaar, 3e Dan.

Na mijn opleiding aan de HTS in Leeuwarden ben ik in 2006 naar Den Haag verhuisd. Daar ben ik bij de gemeente aan het werk gegaan als verkeerskundig ontwerper. Ik hou me vooral bezig met wegontwerp en verkeersveiligheid. Het was na mijn studie hoog tijd om weer eens te gaan sporten en ik wilde me graag bekwamen in een krijgskunst. Het internet afstruinende kwam ik erachter dat er bij aikido geen wedstrijden worden gehouden. Aangezien ik niet erg competitief ben, leek me dat wel wat. Tendoryu Aikido prijkte bovenaan de vindlijst, dus toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb een proefles genomen. Ik was direct verkocht. Niet alleen de sierlijke bewegingen en de effectiviteit van de technieken spraken mij aan, maar ook de saamhorigheid en de gemoedelijke sfeer binnen de Dojo.

In 2009 ben ik voor het eerst naar Japan gegaan om Shimizu sensei te bezoeken. Inmiddels (2017) ben ik er vijf keer geweest, waarvan twee keer alleen. Dat was iedere keer weer een belevenis. De mensen daar zijn zo goed gebleken, dat zij binnen een mum van tijd mijn verbeterpunten vonden. De echte uitdaging had ik nog te ervaren, want pas een paar dagen na thuiskomst openbaarden de werkelijke lessen zich. Aikido technieken en de wijze waarop ze worden uitgevoerd, zeggen namelijk iets over de persoon. In mijn beleving krijg ik dan ook iedere keer dat ik in Japan ben een spiegel voorgehouden. Dat gebeurt in onze eigen Dojo ook, maar in Japan ervaar ik dat een stuk intenser. De verkregen inzichten geven mij een nieuwe basis om mijzelf verder te ontwikkelen in de training en als persoon te versterken. Het mooie is dat ik daar alleen maar voor hoef te trainen en de rest gebeurt vanzelf.

Sinds het verkrijgen van mijn eerste Dan in 2013 geef ik met enige regelmaat les. Tijdens mijn lessen wil ik mijn verkregen inzichten overbrengen op de leerlingen. Ook het lesgeven accentueert mijn sterke punten en legt mijn verbeterpunten bloot, want de leerlingen reflecteren wat ik op hen overdraag door simpelweg na te doen. Het geeft mij een fijn gevoel als leerlingen mijn lessen/aanwijzingen oppakken. Het terugzien van mijn eigen verbeterpunten ervaar ik als een fantastische uitdaging, omdat er altijd ruimte blijkt te zijn voor groei. En met het lichamelijk beter worden, voel ik ook dat ik mentaal rustiger en sterker word. Dat uit zich in de Dojo, privé en op m’n werk. Ik ervaar het altijd als een compliment als één van mijn collega’s me op een doordeweekse werkdag weer eens voor ‘vakantieganger’ uitmaakt, omdat ik er dan zo ontspannen bij loop. Daarbij heb ik veel aan Erwin te danken, omdat hij in staat is de juiste snaar te raken en z’n leerlingen beter wil laten worden dan hij. En dat proces van beter worden, kent voor mij geen einde. De enige vereisten zijn volgens mij: ervoor openstaan, jezelf willen verbeteren en nooit opgeven.

Terug naar startpagina